നമ്മുടെ ആകാശം വളരെയധികം നിഗൂഢതകളും കൗതുകങ്ങളും നിറഞ്ഞതാണ്. നാം നമ്മുടെ നഗ്നനേത്രങ്ങൾ കാണുന്നവ പോലും കാലങ്ങൾ ആണെന്ന് നമ്മളെ ആകാശം പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എങ്ങനെ എന്നല്ലേ! അതായത് നാം കാണുന്ന ഒരു ചെറിയ പൊട്ടിന്റെ വലിപ്പം ഉള്ള നക്ഷത്രങ്ങളുടെ വലുപ്പം വളരെ വലുതാണ്, അത് ഭൂമിയുടെ വലിപ്പമുള്ള ചെറിയ വൈറ്റ് ഡ്വാർഫുകൾ മുതൽ നമ്മുടെ സൂര്യനേക്കാൾ ആയിരക്കണക്കിന് മടങ്ങ് വലുപ്പമുള്ള ഹൈപ്പർജയന്റുകൾ വരെ വ്യത്യാസപ്പെടുന്നു.
നമ്മുടെ സൂര്യൻ ശരാശരി വലുപ്പമുള്ള ഒരു നക്ഷത്രമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഏറ്റവും വലിയ അറിയപ്പെടുന്ന നക്ഷത്രം നിലവിൽ റെഡ് ഹൈപ്പർജയന്റ് സ്റ്റീഫൻസൺ 2-18 (അല്ലെങ്കിൽ UY സ്കുട്ടി, സ്രോതസ്സിനെയും അളക്കുന്ന രീതിയെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കും) ആണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു, ഇതിന്റെ ആരം സൂര്യന്റെ 2,000 മടങ്ങ് കൂടുതലാണ്. ഇത് നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിൽ വെച്ചാൽ ശനിയുടെ ഭ്രമണപഥത്തിനപ്പുറം വ്യാപിക്കും.
എന്താണല്ലേ? അത് മാത്രമല്ല നക്ഷത്രങ്ങൾക്കും പ്രായമാകും!
നക്ഷത്രങ്ങൾക്കും മനുഷ്യരെപ്പോലെ ജനനം, ജീവിതം, മരണം എന്നിങ്ങനെ ഒരു ജീവിത ചക്രമുണ്ട്. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണിത്. നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പ്രായം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് പ്രധാനമായും അവയുടെ പിണ്ഡത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു, വാതകങ്ങളും പൊടിപടലങ്ങളും ഗുരുത്വാകർഷണത്താൽ ഒരുമിച്ച് ചേർന്ന് ചുരുങ്ങുമ്പോഴാണ് നക്ഷത്രങ്ങൾ ജനിക്കുന്നത്.
ഈ ഘട്ടത്തിൽ, നക്ഷത്രം അതിന്റെ കാമ്പിൽ ഹൈഡ്രജനെ ഹീലിയമാക്കി മാറ്റുന്ന ന്യൂക്ലിയർ ഫ്യൂഷൻ വഴി ഊർജ്ജം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മുടെ സൂര്യൻ ഇപ്പോൾ ഈ ഘട്ടത്തിലാണ്. പിണ്ഡം കുറഞ്ഞ നക്ഷത്രങ്ങൾ ഈ ഘട്ടത്തിൽ വളരെക്കാലം നിലനിൽക്കും (പലപ്പോഴും ട്രില്യൺ വർഷങ്ങൾ വരെ).
കാമ്പിലെ ഹൈഡ്രജൻ തീരുമ്പോൾ നക്ഷത്രം വാർദ്ധക്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു. സൂര്യനേപ്പോലുള്ള ശരാശരി നക്ഷത്രങ്ങൾ ‘റെഡ് ജയന്റ്’ ആയി വികസിക്കുന്നു. സൂര്യനേക്കാൾ പിണ്ഡം കൂടിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ ‘റെഡ് സൂപ്പർ ജയന്റ്’ ആയി മാറുന്നു.
നക്ഷത്രത്തിന്റെ പിണ്ഡം അനുസരിച്ച് മരണം വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും:
സൂര്യനേപ്പോലുള്ള നക്ഷത്രങ്ങൾ പുറം പാളികൾ പൊഴിച്ച് ഒരു ‘വൈറ്റ് ഡ്വാർഫ്’ ആയി അവസാനിക്കുന്നു.
വലിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ ‘സൂപ്പർനോവ’എന്ന വലിയ സ്ഫോടനത്തോടെ നശിക്കുകയും, ‘ന്യൂട്രോൺ സ്റ്റാർ’ (Neutron Star) അല്ലെങ്കിൽ ‘തമോദ്വാരം’ ആയി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.
















