എത്ര മനോഹരമായാണ് ഒരു KSRTC കണ്ടക്ടറുടെ ജീവിതത്തെ വരച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇതില്‍ നിന്നൊരു വാക്കു പോലും കളയാനില്ല. ഇതു വായിക്കുക എന്നതു മാത്രമാണ് നമുക്കോരോരുത്തര്‍ക്കും ചെയ്യാനാകുന്ന കര്‍ത്തവ്യം. ഈ കുറിപ്പ് എഴുതിയതാരെന്നോ, എപ്പോഴാണ് എഴുതിയതെന്നോ അറിയില്ല. KSRTC ജീവനക്കാരുടെ സോഷ്യല്‍ മീഡിയ അക്കൗണ്ടുകളിലും വാട്‌സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പുകളിലും ഈ കുറിപ്പ് തരംഗമായിരിക്കുകയാണ്.
‘ഒരു കണ്ടക്ടറുടെ ഡയറിക്കുറിപ്പ്’ എന്ന അടിക്കുറിപ്പോടെയാണ് പോസ്റ്റ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. സത്യസന്ധമായ വാക്കുകള്‍ വരച്ചു കാട്ടുന്നത് KSRTCയില്‍ ഓരോ ജീവനക്കാരുടെയും പച്ചയായ ജീവിതങ്ങളാണ്. ഇതു വായിച്ചു തീരും മുമ്പ് നിങ്ങള്‍ക്ക് വാക്കുകള്‍ കാണാതാവുന്നെങ്കില്‍, അത് മനസ്സു നിറയുന്നതു കൊണ്ടാണ്. ഒടുവില്‍ ഒരുതുള്ളി കണ്ണുനീര്‍, അതുറപ്പാണ്. സന്തോഷം കൊണ്ടാണോ അതോ സങ്കടം കൊണ്ടാണോ എന്ന് വായിച്ച ശേഷം നിങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചാല്‍ മതി.
ഇതാണാ വൈറല്‍ കുറിപ്പ്:
കൈനിറയെ പണവും ചുറ്റുംപെണ്‍കുട്ടികളും.. അതിനിടയിലെ ഒരു നുഴഞ്ഞു കയറ്റക്കാരന്‍ ആയാണ് എന്നെ പലരും കണ്ടത്. മിനിസ്‌ക്രീനിലെ ദൃശ്യം പോലെ എന്നെ വീക്ഷിച്ച ഒരുപാടു കണ്ണുകള്‍. പലതരം കുശുകുശുപ്പുകള്‍. ചിരിച്ച മുഖവും, ചിന്തിപ്പിച്ച നോട്ടവും. കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന വാക്കുകളും സമ്പാദിച്ച് ചില്ലറ കടം പറഞ്ഞു കടന്നു പോയി. നിങ്ങള്‍ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോയത് പിന്നിലേക്കാണ്. അതുകൊണ്ട്, നിങ്ങളുടെ കാഴ്ച്ചയും എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടും തമ്മില്‍ ഒരുപാടന്തരം ഉണ്ടാവും.
പലരോടും ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവും..അതൊന്നും സത്യത്തില്‍ അവരോടുള്ള ദേഷ്യമയിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, ഒരുകൂട്ടം ആളുകളെ ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടു പോകാനുള്ള എന്റെ ചില ശക്തമായ തീരുമാനങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു. പിന്നീട് ഒരു യാത്രയില്‍ കണ്ടുമുട്ടി അവര്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി വച്ചു നീട്ടുമ്പോള്‍ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് തലതാഴ്‌ത്തേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. ഉറക്കെ പറഞ്ഞുപോയ ഒരു വാക്കിന്റെ പേരില്‍ വഴിമാറി നടന്നവര്‍, അതിന്റെ പേരില്‍ വാ തോരാതെ തിരിച്ചു പറഞ്ഞവര്‍. പറഞ്ഞും പറയാതെയും മറ്റുചിലര്‍…!
ഒരുപാടു പേരെ ഭയപ്പെട്ടു ഒരു ജോലി എന്നതിനപ്പുറം ചില തിരിച്ചറിവുകള്‍ ഉത്തരവാദിത്വത്തിന്റെ കാവലാളായി മുന്നില്‍ നിന്ന് ടിക്കറ്റ് മുറിക്കുമ്പോഴും ശക്തമായ ചില നിയന്ത്രിക്കലുകളില്‍ മനസ്സ് കലുഷിതമായി മാറാറുണ്ട്. എടുത്താല്‍ പൊന്താത്ത ഭാരവുമായി കടന്നുവന്നു കടന്നുപോകാന്‍ ഇട തരാത്ത കുഞ്ഞിനോടും പറയേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഏറ്റുപറച്ചിലോ കുറ്റ സമ്മതമോ അല്ല, അനുഭവങ്ങളാണ്. ഒരുപാട് മനസ്സുകളെ വേദനിപ്പിക്കേണ്ടി വരുന്നവന്‍.
അവന്‍ സ്വയം എടുത്തണിയുന്നതാണ് കണിശക്കാരന്റെ മുഖം മുടി. പരിവേഷമില്ലാത്ത അവന്റെ മനസ്സിലുണ്ട് എല്ലാ മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളും. പാലിക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോകുന്നത് നിങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചുറ്റും തിര്‍ക്കുന്ന മനസ്സിന്റെ വലിപ്പം കൊണ്ടല്ല. മതിലിന്റെ വലിപ്പം കൊണ്ടാണ്. അങ്ങനെ തളച്ചിട്ടവന്റെ അമര്‍ഷം എന്റെ വാക്കുകളില്‍ കണ്ടേക്കാം, ക്ഷമിക്കുക..
നിങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ?. മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ കൈനീട്ടുമ്പോള്‍ ഉയര്‍ത്തിപിടിച്ച ശിരസ്സേ എല്ലാവരും കണ്ടിട്ടുള്ളു. പക്ഷേ ആരും കാണാത്ത ആ മനസ്സ്, അത് കുനിച്ചു കൊണ്ടുതന്നെയാണ്. ”തിരക്കിനിടയില്‍ ടിക്കറ്റു മുറിക്കുന്നത് നല്ല സുഖമല്ലേ ”എന്ന് എന്നോട് പലരും ആരാഞ്ഞിട്ടുണ്ട്?. വികാരങ്ങളും വിചാരങ്ങളും ഉള്ള ഒരുമനുഷ്യന്‍ എന്നത് നിലനിര്‍ത്തി കൊണ്ടുതന്നെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങാം..! എന്റെ മുന്നില്‍ ഒരു കര്‍ത്തവ്യ ബോധം ഉണ്ട്. അതാണ് അവിടെ ഉണര്‍ന്ന് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത്.
അല്ലാതെ എന്റെ സിരകളെ ചൂടുപിടിപ്പിക്കാന്‍ ചികഞ്ഞു നടക്കുകയല്ല. ‘അനുഭവിക്കാനുള്ള ഒരു വസ്തു മാത്രമായിട്ടാണ്’ ഇന്നും സ്ത്രീയെ പലരും കാണുന്നത് എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഉണ്ടായതും അന്നുമുതല്‍ക്കാണ്. കാലം മാറി കോലം മാറി, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും മനുഷ്യന്റെ, അല്ലേല്‍ ഞാനടങ്ങുന്ന പുരുഷ സമൂഹത്തിന്റെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ മാറിയിട്ടില്ല. ഒരു കിളിക്ക് ആ കൂട് സ്വാതന്ത്ര്യം നിഷേധിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സുരക്ഷിതത്വം നല്‍കുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ സ്ത്രീക്ക് സമൂഹം സ്വാതന്ത്ര്യം നല്‍കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സുരക്ഷിതത്വം നല്‍കുന്നില്ല,.
അവള്‍ എത്രയൊക്കെ സ്വാതന്ത്ര്യം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ അത്രത്തോളം ഇത്തരക്കാരുടെ മനസില്‍ കേവല സുഖം മാത്രമാണ് ജനിപ്പിക്കുന്നത്. എന്റെത് മിഥ്യദ്ധാരണകള്‍ മാത്രമായിരിക്കാം.. പക്ഷേ, നിന്നെക്കുറിച്ച് നിനക്കൊരു ധാരണ നീ വച്ചു പുലര്‍ത്തണം.. നിന്നേ സൂക്ഷിക്കാന്‍ നിനക്കേ കഴിയൂ. നിസ്സഹായരായി നില്‍ക്കുന്നവരെ ആസ്വദിച്ച് കാമ കൊതി തീര്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല.
കാരണം, അതുപോലൊരു സ്ത്രീയാണ് എനിക്കും ജന്മം തന്നത്. ആ അമ്മയുടെ രക്തമാണ് എന്റെ സിരകളിലും ഓടുന്നത്. എന്റെ സഹോദരിയുടെ പ്രാര്‍ഥനയാണ് എന്നെ മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്നത്. എന്റെ ഭാര്യയുടെ കാത്തിരിപ്പാണ് എന്നെ തിരിച്ചുകൊണ്ടു വരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ‘ജീവിക്കാന്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ കൈ നീട്ടുന്നവന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചില്ലെങ്കിലും കാമസുഖത്തിന്റെ കണക്കെടുക്കരുത്.’
അവകാശം പറഞ്ഞ് അഹങ്കാരത്തോടെ കടന്നുവരുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളോട്..
മറ്റുള്ളവരുടെ അവകാശങ്ങള്‍ തകര്‍ക്കാനല്ല നിങ്ങള്‍ പഠിക്കേണ്ടത് സംരക്ഷിക്കാനാണ്..കുട്ടികളും കുടുംബവും അടങ്ങുന്ന വലിയൊരു സമൂഹത്തെയാണ് ഞാനടങ്ങുന്ന കണ്ടക്ടര്‍മാര്‍ നയിക്കുന്നത്. കോളേജിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഹെല്‍മറ്റ് വയ്ക്കാത്തതിന് പോലീസ് 100രൂപ ഫൈന്‍ ആക്കുമ്പോള്‍ ഒരക്ഷരം പറയാതെ കൊടുത്തു തടിയൂരുന്നു. എന്നാല്‍ പാസ് ഇല്ലാത്തതിന് പത്തുരൂപ തരാന്‍ നിങ്ങള്‍ മടിക്കുന്നു. അവിടെ നിങ്ങള്‍ നിരത്തുന്ന ന്യായവാദങ്ങള്‍ ഒരുവ്യക്തിക്ക് ചേര്‍ന്നതാണോ?.
അധികാരത്തിന്റെ കാക്കിയും അധ്വാനിക്കുന്നവന്റെ കാക്കിയും തമ്മിലുള്ള ദുഷിച്ച അന്തരം. !അതല്ലേ സത്യം..?. ഞങ്ങളെ പോലുള്ളവര്‍ സഹിക്കാനും ക്ഷമിക്കാനും പഠിച്ചതിന്റെ ഭാഗമാണ് നീ നേടിയ അറിവ്. ആ അറിവ് അധ്വാനിക്കുന്നവനു- വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കാന്‍ നീ കാണിക്കുന്ന മടിയുണ്ടല്ലോ അതാണ് ദാരിദ്ര്യം. അധ്വാനിക്കുന്ന തൊഴിലാളിക്ക് കൂലിയേക്കള്‍ കൂടുതല്‍ കണ്ണീരും വേദനകളും മാത്രമാണ് ഇന്ന് വേതനം. ‘ഇത് ഒരു ദുരവസ്ഥയാണ്’ വളയം പിടിച്ചവന്‍ മുതല്‍ ബെല്ലടിച്ചവന്‍ വരെ നീളുന്ന ദയനീയാവസ്ഥ.,!. പല പെണ്‍കുട്ടികളും എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്.
എന്താ ഏട്ടന്‍ ചിരിക്കാത്തത്, എന്ന്..?. ആ കുട്ടികളോട് പറയാം..’മാന്യന്‍ ആയതുകൊണ്ടല്ല കള്ളത്തരം മനസ്സില്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ്. അതല്ലെങ്കില്‍ രണ്ടു രൂപക്കുള്ള നിന്റെ മുതലെടുപ്പിനു പാത്രമാവാന്‍ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിക്കാത്തതു കൊണ്ടാവാം. ഒരു വിദ്യര്‍ത്ഥി പാസിന്റെ പുറകിലും കുറിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല… കണ്ടക്ടര്‍ നിര്‍ബന്ധമായും ചിരിക്കണം എന്ന്. അതും മറ്റൊരു കാരണമായിരിക്കാം.! ഇടവേളകളില്‍ കളി പറഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാറുണ്ട്. ആ ചിരിയാണ് സത്യം. അതില്‍ മനസ്സ് സന്തോഷിക്കാറുണ്ട്.
നിന്റെ താല്‍പ്പര്യങ്ങള്‍ സംരക്ഷിക്കാന്‍ നീ പൊഴിക്കുന്ന പുഞ്ചിരി അത് കപടതയാണ്. അതിന് എന്നെപ്പോലുള്ളവര്‍ മുഖം കൊടുക്കുമായിരിക്കും, മനസ്സ് കൊടുക്കാറില്ല. ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കാതെ മറ്റുള്ളവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ കോമാളി അല്ല. ഇതൊക്കെ കൊണ്ടു തന്നെയാവണം റോഡ് ഭരിച്ച ഞങ്ങളെ അഹങ്കാരികള്‍ എന്ന് നിങ്ങള്‍ മുദ്ര കുത്തിയത്. ഒരു വലിയ ആഗ്രഹം തന്നെയായിരുന്നു. ഒരുപാട് പേരേ ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്ന കണ്ടക്ടര്‍ എന്ന വ്യക്തിയോട് തോന്നിയ ഒരു ആരാധന.
ചിരിച്ചു തമാശ പറഞ്ഞു തെന്നിനീങ്ങുന്ന, ചിലപ്പോള്‍ കര്‍ക്കശക്കാരനായ, ചിലപ്പോള്‍ കൗശലക്കാരനായ, കാക്കി കാരനോട് തോന്നിയ അടുപ്പം. പഠന പുസ്തകം മാറ്റിവച്ചു ജീവിത പുസ്തകം ഏറ്റെടുക്കുമ്പോള്‍..വലിയൊരു ജീവിത പാഠവും അനുഭവ പാഠവും ആണ് മുറിച്ചെടുത്തത്..ഒരു പാട് വ്യക്തികള്‍…അനേകായിരം സ്വഭാവക്കാര്‍…നാനാ ഭാഷക്കാര്‍..പലതരം മതക്കാര്‍..അങ്ങനെ വലിയൊരു സമൂഹത്തെയാണ് ദൈനംദിനം, ഞങ്ങള്‍ നയിക്കുന്നത്.
ലോകത്തിന്റെ മൂക്കിലും മൂലയിലും കാണും പരിചിതമുഖങ്ങള്‍, അതെല്ലാം അവന്റെ സമ്പാദ്യം തന്നെയാണ്. കടമകളും കടങ്ങളും കടപ്പാടുകളും ഉള്ളവന്റെ ബാങ്ക് ബാലന്‍സ്..മുന്നോട്ടുനീങ്ങാന്‍ ഒരിഞ്ചു സ്ഥലം പോലും ഇല്ലാത്തപ്പോഴും ഒരുപാട് സ്ഥലമുണ്ട് എന്ന പ്രതീക്ഷ നല്‍കാന്‍ കഴിവുള്ള, വഴിയില്‍ കാത്തുനിന്നവരെ കൈപിടിച്ചു കയറ്റാന്‍ കഴിവുള്ള ആണൊരുത്തന് ലോകം ചാര്‍ത്തിക്കൊടുത്ത പേരുതന്നെയാണ് ‘കണ്ടക്ടര്‍’… എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.