ചീറ്റയെപ്പോലെ നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് വംശനാശം സംഭവിച്ച മൃഗമാണ് ബന്താങ്. ബോംബെ നാച്വറല്‍ ഹിസ്റ്ററി സൊസൈറ്റിയുടെ (ബിഎന്‍എച്ച്എസ്) ഡയറക്ടര്‍ ഡോ. ബിവാഷ് പാണ്ഡവ് ആജ്തക്ക് ഡോട്ട് ഇന്നിനോട് നടത്തിയ പ്രത്യേക അഭിമുഖത്തില്‍ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെ- ‘സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുശേഷം, വലിയ സസ്തനികളില്‍ ചീറ്റകളല്ലാതെ മറ്റൊരു മൃഗം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, അതിന് വംശനാശം സംഭവിച്ചു. ഈ മൃഗം ഒരു സസ്തനി കൂടിയാണ്. ചീറ്റയെക്കാള്‍ വലുതായിരുന്നു. ശക്തിശാലിയായിരുന്നു. വലിയ കൊമ്പുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചീറ്റയെക്കാള്‍ ശക്തനായിരുന്നു. അതേസമയം, ആ മൃഗം ഒരു സസ്യാഹാരിയായിരുന്നു എന്നതാണ് പ്രത്യേകത.’ ഇന്ത്യയുടെ വടക്കുകിഴക്കന്‍ പ്രദേശങ്ങളില്‍ കണ്ടുവന്നിരുന്ന കാട്ടുപോത്തിനെക്കുറിച്ചാണ് ഡോ. ബിവാഷ് പാണ്ഡവ് പറഞ്ഞത്. സാധാരണ ഭാഷയില്‍ ബന്താങ് അല്ലെങ്കില്‍ കാട്ടുപോത്ത് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഇവ ഇന്ന്, ഇന്തോനേഷ്യ, തായ്ലന്‍ഡ്, മലേഷ്യ തുടങ്ങിയ പ്രദേശങ്ങളില്‍ കാണപ്പെടുന്നു. ഇത് ഒരു സസ്യാഹാര മൃഗമാണ്. അതിനെ കൊണ്ടുവരുന്നതില്‍ സര്‍ക്കാരിന് ഒരു പ്രശ്‌നവുമില്ല. കൊണ്ടുവന്ന് ഇവിടെ പ്രജനനം നടത്താം. എന്നാല്‍ പ്രജനനം കൊണ്ട് മാത്രം പ്രശ്‌നം അവസാനിക്കില്ല.
ബന്താങ് (കാട്ടുപോത്ത്) ഇന്ത്യന്‍ ഗൗറിനോട് വളരെ സാമ്യമുള്ളതാണെന്ന് പറയാം. ചില നേരിയ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഗൗറിനെ ഇന്ത്യന്‍ കാട്ടുപോത്ത് എന്നും വിളിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ബന്താങ് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഇതിനെ ടെമ്പഡൗ എന്നും വിളിക്കുന്നു. ശരീരത്തിന്റെ നീളം 1.9 മുതല്‍ 3.68 മീറ്റര്‍ വരെയാകാം, അതായത് 6.2 മുതല്‍ 12.1 അടി വരെ നീളം. ഏതൊരു വളര്‍ത്തു കാളയെക്കാളും പലമടങ്ങ് വലുതാണ് കാട്ടു ബന്താങ്. കരുത്തരാണിവര്‍. സ്ത്രീ-പുരുഷ ഭേദമില്ലാതെ ബന്താങ്ങുകള്‍ക്ക് കൊമ്പുണ്ടാകും. 24 മുതല്‍ 37 ഇഞ്ച് വരെ നീളം ഇവയുടെ കൊമ്പുകള്‍ക്ക് ഉണ്ടാകും.
ബന്താങ് സാധാരണയായി പുല്ലുകള്‍, കുറ്റിച്ചെടികള്‍, ഇലകള്‍, പൂക്കള്‍, പഴങ്ങള്‍ എന്നിവയാണ് ഭക്ഷിക്കുന്നത്. സ്ത്രീകളുടെ ഗര്‍ഭധാരണ സമയം 9 മുതല്‍ 10 മാസം വരെയാണ്. കംബോഡിയ, ജാവ, ബോര്‍ണിയോ, തായ്ലന്‍ഡ് എന്നിവിടങ്ങളിലാണ് ബന്താങ്ങുകള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നത്. എന്നാല്‍, ഇവിടെയും ഇവയുടെ എണ്ണം ക്രമാധീതമായി കുറഞ്ഞുവരുന്നതായാണ് കണക്കുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ICUN-ന്റെ റെഡ് ലിസ്റ്റില്‍ വംശനാശഭീഷണി നേരിടുന്ന വിഭാഗത്തിലാണ് ഇവയുടെ സ്ഥാനം. കാരണം കഴിഞ്ഞ ഏതാനും ദശകങ്ങളില്‍ അവരുടെ ജനസംഖ്യ പകുതിയായി കുറഞ്ഞു. നിലവില്‍ ലോകത്ത് ആകെ 5,000- 8,000 ബന്താങ്ങുകള്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
ബിസി 3500 മുതല്‍ മനുഷ്യര്‍ ബന്താങ്ങിനെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. മാംസത്തിനായും ഇവയെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നു. ജാവ, ബാലി തുടങ്ങിയ പ്രദേശങ്ങളില്‍ ഇവയുടെ മാംസത്തിന് ആവശ്യക്കാരേറെയുണ്ടായിരുന്നു. മാംസത്തിനായി ഇവയെ വേട്ടയാടാന്‍ തുടങ്ങിയതാണ് വംശനാശ ഭീഷമിയിലേക്ക് എത്തിച്ചത്. കാരണം അവയുടെ മാംസം വളരെ നേര്‍ത്തതും മൃദുവുമാണ്. ഇതുകൂടാതെ കാളവണ്ടി വലിക്കുന്നതിനും കൃഷിക്കും കൃഷിക്കും ഇവ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. വംശനാശഭീഷണി നേരിടുന്ന ജീവികളില്‍ വിജയകരമായി ക്ലോണിംഗ് നടത്തിയ രണ്ടാമത്തെ ജീവിയാണ് ബന്താങ്. മസാച്യുസെറ്റ്സിലെ അഡ്വാന്‍സ്ഡ് സെല്‍ ടെക്നോളജിയില്‍ നിന്നുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞരാണ് ഈ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തിയത്. ചത്ത ആണ്‍ ബന്താങില്‍ നിന്നുള്ള ചര്‍മ്മകോശങ്ങള്‍ ഒരു ക്രയോബാങ്കില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു. ഇത് പിന്നീട് ഒരു പെണ്‍ ബന്താങ്ങുമായി ബീജസങ്കലനം ചെയ്തു. ഈ പ്രക്രിയയെ സോമാറ്റിക് സെല്‍ ന്യൂക്ലിയര്‍ ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. അതിനുശേഷം ബന്താങ് എന്ന ആദ്യത്തെ ക്ലോണ്‍ ജനിച്ചു. രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം രണ്ടാമത്തെ ബാന്റേങ് ജനിച്ചു. ആദ്യത്തേത് ഏഴു വര്‍ഷം ജീവിച്ചു.
STORY HIGHLLIGHTS: extinct-animal-india