അന്വേഷണം വാർത്തകൾ ലഭിക്കാന്‍ വാട്സാപ്പ് ചാനലില്‍ ചേരൂ.“മരണത്തിന്റെ നിഴലിനപ്പുറം കയറുന്നവരാണ്, ജീവന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കുന്നത്.”
മൗണ്ട് എവറസ്റ്റിന്റെ 8000 മീറ്റർ മുകളിലുള്ള പ്രദേശത്തെ ലോകം ഡെത്ത് സോൺ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. പേരിൽ തന്നെ ഉണ്ട് “മരണത്തിന്റെ മേഖല”.
അവിടെ കാൽവെക്കുന്ന നിമിഷം മുതൽ ശരീരം അല്പം അല്പമായി മരിക്കാൻ തുടങ്ങും. പക്ഷേ അതിനപ്പുറം നോക്കുന്നവരെയാണ് ലോകം മുഴുവൻ കയ്യടിക്കുന്നത്.
ഓരോ ശ്വാസം പോലും വിലപ്പെട്ടതായിടം. എവറസ്റ്റിന്റെ കൊടുമുടിയിലേക്ക് എത്തുന്നവർ പറയുന്നത് ഇതാണ്
“ഓരോ ശ്വാസത്തിനും വേണ്ടി പോരാടേണ്ടി വരുന്നിടം.”
ഓക്സിജൻ വളരെ കുറവ്, അതിനാൽ സിലിണ്ടർ ഇല്ലാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല.
തണുപ്പ് അത്രയും തീവ്രം, ഭക്ഷണം ദഹിക്കാത്ത അവസ്ഥ, മസിലുകൾ ക്ഷീണിച്ച് പോകുന്നു, വിശ്രമിക്കാനാവാതെ ഹൃദയാഘാതത്തിനും സ്ട്രോക്കിനും സാധ്യത.
മനസും ശരീരവും ഇരുവർക്കും തളർന്നുപോകുമ്പോൾ മനുഷ്യൻ തന്നെ തന്റെ മാനസിക പരിധി തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഹാലൂസിനേഷൻ, ബോധം നഷ്ടപ്പെടൽ, തീരുമാനമെടുക്കാനാവാത്ത അവസ്ഥ
ഇതെല്ലാം കൂടി ഒരാളുടെ ഉള്ളിലെ “മനുഷ്യൻ” എന്നത് ഒന്ന് വീതം പൊളിഞ്ഞ് പോകുന്ന ഈ അവസ്ഥയിൽ മനുഷ്യൻ പരമാവധി ജീവിക്കാവുന്ന സമയം വെറും 16 മുതൽ 20 മണിക്കൂർ മാത്രം. അതിനുള്ളിൽ ഇറങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ അതാണ് അവസാനം.
എവറസ്റ്റിന്റെ യഥാർത്ഥ നായകന്മാർ ഷെർപ്പകൾ ആണ്.
എവറസ്റ്റ് കീഴടക്കുന്നതല്ല പ്രയാസം, തിരിച്ചിറങ്ങലാണ് യഥാർത്ഥ പരീക്ഷണം.
അവിടെ പർവ്വതാരോഹകരുടെ “ജീവൻ” തന്നെയാണ് ഷെർപ്പകൾ.
ഹിമാലയത്തിന്റെ വഴികൾ അവരുടെ നാഡികളിൽ തന്നെയാണ്.45–60 ദിവസങ്ങൾ നീളുന്ന എവറസ്റ്റ് മിഷനുകളിൽ ആവശ്യമായ ഭക്ഷണം, ടെന്റ്, ഓക്സിജൻ സിലിണ്ടറുകൾ, രക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ എല്ലാം ഇവർ തന്നെയാണ് ചുമക്കുന്നത്.
ദുർഘടമായ പ്രദേശങ്ങളിൽ കയറി വഴികാട്ടി, അപകടസാഹചര്യങ്ങളിൽ മറ്റുള്ളവരെ രക്ഷിക്കുന്നവർ
അവരാണ് ഹിമാലയത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ വീരന്മാർ.
ടെൻസിങ് നോർഗേ ചരിത്രത്തിൽ കൊത്തിവെച്ച പേര് 1914-ൽ ജനിച്ച ടെൻസിങ് നോർഗേ, ബാല്യത്തിൽ തന്നെ പർവ്വതങ്ങളോട് അതിശയകരമായ ഒരു ബന്ധം ഉള്ളതുപോലെ അനുഭവിച്ചിരുന്നു.
19-ആം വയസ്സിൽ ആരംഭിച്ച യാത്ര അദ്ദേഹത്തെ ആറുതവണ എവറസ്റ്റ് മിഷനുകളിൽ എത്തിച്ചു.
1952-ൽ 8596 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ എത്തി കൊടുമുടിയുടെ വെറും നൂറുകണക്കിന് മീറ്റർ മാത്രം അകലത്ത്.
പക്ഷേ മോശം കാലാവസ്ഥ കാരണം അവിടെ നിന്നു തിരിച്ചിറങ്ങേണ്ടിവന്നു.
വിജയത്തിന്റെ തൊട്ടരികിൽ എത്തി ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്ന ആ നിമിഷം, മനസ്സിന്റെ ശക്തിയുടെയും നിരാശയുടെ നിമിഷമായിരുന്നു അത്.
അടുത്ത വർഷം, 1953-ൽ കേണൽ ജോൺ ഹണ്ട് നയിച്ച ബ്രിട്ടീഷ് സംഘത്തിൽ അദ്ദേഹം വീണ്ടും പങ്കെടുത്തു.
അവിടെ അദ്ദേഹം കണ്ടുമുട്ടിയത് ന്യൂസിലാൻഡുകാരനായ എഡ്മണ്ട് ഹിലറിയെ.
ആരും അന്ന് കരുതിയില്ല അവരുടെ പേരുകൾ ഒരുമിച്ച് ചരിത്രത്തിൽ വരുമെന്ന്.
1953 മെയ് 29 മനുഷ്യൻ ഭൂമിയിലെ മുകളിലെത്തി 10 പർവ്വതാരോഹകരും, 35 ഷെർപ്പകളും, 350-ഓളം സഹായികളുമടങ്ങിയ വലിയ സംഘത്തിൽ നിന്ന് അവസാനമായി ടെൻസിങ് നോർഗേയും എഡ്മണ്ട് ഹിലറിയും മാത്രമാണ് കൊടുമുടിയിൽ കാൽവെച്ചത്.
അന്ന് മുതൽ ഇന്നുവരെ, ആ ദിനം മനുഷ്യന്റെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രതീകമായി തുടരുന്നു.
മൗണ്ട് എവറസ്റ്റ് മനുഷ്യന്റെ അകത്തെ കൊടുമുടി
മൗണ്ട് എവറസ്റ്റ് കയറുന്നത് പ്രകൃതിയോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതല്ല,
അത് മനുഷ്യൻ തന്റെ ഭയത്തോട് നടത്തുന്ന പോരാട്ടം തന്നെയാണ്.
ഓരോ പടിയും വെച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ, “ജീവൻ” എന്നത് എത്ര വിലപ്പെട്ടതാണെന്ന് മനുഷ്യൻ തിരിച്ചറിയുന്നു.
“മരണം വരുമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും മുന്നോട്ട് കയറുന്നവർ…
അതാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ ജീവിച്ചവർ.”
മൗണ്ട് എവറസ്റ്റിന്റെ കൊടുമുടിയിൽ നിന്നു നിൽക്കുന്ന ആ രണ്ടു മനുഷ്യരുടെ കഥയല്ല ഇത്
മനുഷ്യന്റെ നിസ്സഹായതയെയും അതിജീവനവുമാണ് ഈ പർവ്വതം പറയുന്നത്.
ടെൻസിങ് നോർഗേയുടെ ചിരിയിലും, ഹിമാലയത്തിന്റെ കാറ്റിലുമുണ്ട് ആ അതിജീവനത്തിന്റെ താളം
മരിച്ചുപോകാനുള്ള സ്ഥലത്ത്, മനുഷ്യൻ തന്റെ അർത്ഥം കണ്ടെത്തിയ കഥ.
