അന്വേഷണം വാർത്തകൾ ലഭിക്കാന്‍ വാട്സാപ്പ് ചാനലില്‍ ചേരൂ.ഇന്ത്യ ഗവൺമെന്റിന്റെ നാഷണൽ ക്രൈം റെക്കോർഡ്സ് ബ്യൂറോ (NCRB) അടുത്തിടെ പുറത്തുവിട്ട കണക്കുകൾ പ്രകാരം, ഒരു വർഷത്തിനിടെ 22,372 വീട്ടമ്മമാർ രാജ്യത്ത് ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. അതായത് ഓരോ ദിവസവും ശരാശരി 61 ആത്മഹത്യകൾ അല്ലെങ്കിൽ ഓരോ 25 മിനിറ്റിലും ഒന്ന്.
2020-ൽ ഇന്ത്യയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ 153,052 ആത്മഹത്യകളിൽ 14.6% വീട്ടമ്മമാരാണ്. ആത്മഹത്യ ചെയ്ത സ്ത്രീകളുടെ ആകെ എണ്ണത്തിന്റെ 50%. 1997 മുതൽ എൻസിആർബി തൊഴിലിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ആത്മഹത്യാ വിവരങ്ങൾ സമാഹരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഓരോ വർഷവും 20,000-ത്തിലധികം വീട്ടമ്മമാർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതായി കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. 2009-ൽ അവരുടെ എണ്ണം 25,092 ആയി ഉയർന്നു.
റിപ്പോർട്ടുകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ഇത്തരം ആത്മഹത്യകളെ “കുടുംബ പ്രശ്നങ്ങൾ” അല്ലെങ്കിൽ “വിവാഹ സംബന്ധമായ പ്രശ്നങ്ങൾ” എന്നിവയെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ആയിരക്കണക്കിന് സ്ത്രീകളെ അവരുടെ ജീവനെടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്താണ്?
മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്‌ദ്ധർ പറയുന്നത് ഒരു പ്രധാന കാരണം വ്യാപകമായ ഗാർഹിക പീഡനമാണ് – 30% സ്ത്രീകളും അടുത്തിടെ സർക്കാർ നടത്തിയ ഒരു സർവേയിൽ തങ്ങൾ ഇണകളുടെ അക്രമം നേരിടേണ്ടി വന്നതായി പറഞ്ഞു. അടിച്ചമർത്തലുകൾ ഏറെ നേരിടേണ്ടി വരുന്നതായാണ് കണക്ക്.
“മിക്ക പെൺകുട്ടികളും 18 വയസ്സ് തികയുമ്പോൾ തന്നെ വിവാഹിതരാകുന്നു. അവൾ ഭാര്യയും മരുമകളും ആയിത്തീരുന്നു, അവൾ ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ വീട്ടിൽ ചെലവഴിക്കുന്നു, പാചകം ചെയ്യുകയും വൃത്തിയാക്കുകയും വീട്ടുജോലികൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ, എന്നിട്ടും എല്ലാത്തരം നിയന്ത്രണങ്ങളും അവളുടെ മേൽ ചുമത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവൾക്ക് വ്യക്തിപരമായ സ്വാതന്ത്ര്യം കുറവാണ്, മാത്രമല്ല അപൂർവ്വമായി മാത്രമാണ് സ്വന്തമായി പണമുണ്ടാക്കാൻ അവസരം കിട്ടുന്നത്.
അവളുടെ വിദ്യാഭ്യാസവും സ്വപ്നങ്ങളും വിവാഹം കഴിയുന്നതോടെ അവസാനിക്കുന്നു. അവളുടെ അഭിലാഷം സാവധാനം കെടുത്താൻ തുടങ്ങുന്നു, നിരാശ ഉടലെടുക്കുകയും പീഡനങ്ങൾ തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. “സ്ത്രീകൾ ശരിക്കും പ്രതിരോധശേഷിയുള്ളവരാണ്, പക്ഷേ സഹിഷ്ണുതയ്ക്ക് ഒരു പരിധിയുണ്ട്,” വാരണാസിയിലെ ക്ലിനിക്കൽ സൈക്കോളജിസ്റ്റായ ഡോ. ഉഷ വർമ ശ്രീവാസ്തവ ബിബിസിയോട് പറയുന്നു.
പ്രായമായ സ്ത്രീകളിൽ ആത്മഹത്യയുടെ കാരണങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് ഡോക്ടർ ഉഷ വർമ ശ്രീവാസ്തവ പറയുന്നു. “കുട്ടികൾ വളർന്ന് വീടുവിട്ടിറങ്ങിയതിന് ശേഷം പലരും ശൂന്യമായ നെസ്റ്റ് സിൻഡ്രോം നേരിടുന്നു, പലരും ആർത്തവവിരാമ ലക്ഷണങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നു, ഇത് വിഷാദത്തിനും മറ്റും കാരണമാകുന്നു.” എന്നാൽ ആത്മഹത്യകൾ എളുപ്പത്തിൽ തടയാവുന്നതാണെന്നും “നിങ്ങൾ ഒരാളെ ഒരു നിമിഷം നിർത്തിയാൽ അവർ നിർത്താൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നും അവർ പറയുന്നു.
സൈക്യാട്രിസ്റ്റ് സൗമിത്ര പതാരെ വിശദീകരിക്കുന്നതുപോലെ, പല ഇന്ത്യൻ ആത്മഹത്യകളും പെട്ടെന്നുള്ള തീരുമാനത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. “ഭർത്താവ് വീട്ടിൽ വരുന്നു, ഭാര്യയെ തല്ലുന്നു, അവൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു.” ഇതാണ് മിക്കപ്പോഴും നടക്കുന്നത്. ഫലത്തിൽ ഗാർഹിക പീഡനം തന്നെയാണ് പ്രധാന ആത്മഹത്യ കാരണമെന്ന് ചുരുക്കം.
ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീകളിൽ മൂന്നിലൊന്നും ഗാർഹിക പീഡനത്തിന് ഇരയായ ചരിത്രമുണ്ടെന്ന് സ്വതന്ത്ര ഗവേഷണം കാണിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഗാർഹിക പീഡനം ഒരു കാരണമായി എൻസിആർബി ഡാറ്റയിൽ പോലും പരാമർശിച്ചിട്ടില്ല.
“സജീവമായ ഗാർഹിക പീഡന സാഹചര്യങ്ങളിൽ തുടരുന്ന ധാരാളം സ്ത്രീകൾ അവർക്ക് ലഭിക്കുന്ന അനൗപചാരിക പിന്തുണ കാരണം മാത്രമാണ് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാതെ പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നത്” ബാംഗ്ലൂർ ആസ്ഥാനമായുള്ള മാനസികാരോഗ്യ ആപ്പ് വൈസയുടെ സൈക്കോളജിസ്റ്റായ ചൈതാലി സിൻഹ പറയുന്നു.
ലോക്കൽ ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴോ പച്ചക്കറികൾ വാങ്ങുമ്പോഴോ അയൽക്കാരോടൊപ്പമോ സ്ത്രീകൾ ചെറിയ പിന്തുണാ ഗ്രൂപ്പുകൾ രൂപീകരിച്ചതായി താൻ കണ്ടെത്തിയതായി അവർ പറയുന്നു. അവർക്ക് സ്വയം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു, ചിലപ്പോൾ അവരുടെ വിവേകം അവർക്ക് ഒരു വ്യക്തിയുമായി മാത്രം നടത്താനാകുന്ന ഈ സംഭാഷണത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു – അവർ പറയുന്നു.
പകർച്ചവ്യാധിയും ലോക്ക്ഡൗണും അവരുടെ സ്ഥിതി കൂടുതൽ വഷളാക്കുകയായിരുന്നു. പുരുഷന്മാർ ജോലിക്ക് പോയതിന് ശേഷം വീട്ടമ്മമാർക്ക് സുരക്ഷിതമായ ഇടം ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അത് പകർച്ചവ്യാധിയുടെ സമയത്ത് അപ്രത്യക്ഷമായി. ഗാർഹിക പീഡനത്തിന്റെ സാഹചര്യങ്ങളിൽ, അവർ പലപ്പോഴും ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നവരിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയെന്നും ഇത് അർത്ഥമാക്കുന്നു. ഇത് കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ പരിമിതപ്പെടുത്തി. കോപവും വേദനയും സങ്കടവും കാലക്രമേണ വർദ്ധിക്കുകയും ആത്മഹത്യ അവരുടെ അവസാന ആശ്രയമായി മാറുകയും ചെയ്തു.
ആഗോളതലത്തിൽ ഏറ്റവുമധികം ആത്മഹത്യകൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നത് ഇന്ത്യയാണ്: ആഗോള ആത്മഹത്യയുടെ നാലിലൊന്ന് ഇന്ത്യൻ പുരുഷൻമാരാണ്, അതേസമയം 15 മുതൽ 39 വയസ്സ് വരെ പ്രായമുള്ള ആഗോള ആത്മഹത്യകളിൽ 36% ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീകളാണ്.
എന്നാൽ മാനസിക വൈകല്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും ആത്മഹത്യ തടയുന്നതിനെക്കുറിച്ചും ഗവേഷണം നടത്തിയ ഡോ.പതാരെ പറയുന്നത്, ഇന്ത്യയുടെ ഔദ്യോഗിക കണക്കുകൾ വളരെ കുറച്ചുകാണുന്നതാണെന്നും പ്രശ്നത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ വ്യാപ്തി നൽകുന്നില്ലെന്നും പറയുന്നു. മില്യൺ ഡെത്ത് സ്റ്റഡി [1998-2014 കാലഘട്ടത്തിൽ 2.4 ദശലക്ഷം വീടുകളിലെ ഏകദേശം 14 ദശലക്ഷം ആളുകളെ നിരീക്ഷിച്ച] അല്ലെങ്കിൽ ലാൻസെറ്റ് പഠനത്തിൽ നോക്കിയാൽ, ഇന്ത്യയിലെ ആത്മഹത്യകൾ 30% നും 100% നും ഇടയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
ഇന്ത്യയിലെ ആത്മഹത്യാശ്രമങ്ങളുടെ എണ്ണം നോക്കുകയാണെങ്കിൽ, കഴിഞ്ഞ വർഷം ഇന്ത്യയിൽ 150,000 ആത്മഹത്യകൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, ആത്മഹത്യ ശ്രമങ്ങൾ 600,000 നും 6 ദശലക്ഷത്തിനും ഇടയിലാകും.
2030-ഓടെ ആഗോളതലത്തിൽ ആത്മഹത്യകൾ മൂന്നിലൊന്നായി കുറയ്ക്കുക എന്നതാണ് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ലക്ഷ്യം, എന്നാൽ കഴിഞ്ഞ വർഷം, മുൻവർഷത്തെ അപേക്ഷിച്ച് നമ്മുടേത് 10% വർദ്ധിച്ചു. അത് കുറയ്ക്കുക എന്നത് ഒരു സ്വപ്നമായി ഇന്ത്യയിൽ അവശേഷിക്കുന്നു.
