അന്വേഷണം വാർത്തകൾ ലഭിക്കാന്‍ വാട്സാപ്പ് ചാനലില്‍ ചേരൂ.ബെലാറസുമായുള്ള സംഘർഷത്തിനിടയിൽ പോളണ്ട് പ്രവേശനം നിഷേധിച്ചതിനാൽ യൂറോപ്യൻ യൂണിയനിലേക്ക് കടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ആയിരക്കണക്കിന് അഭയാർത്ഥികളും കുടിയേറ്റക്കാരും ബെലാറസ് അതിർത്തിയിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. അവരിൽ പലരും മരണത്തോട് മല്ലിടുകയാണ്. എല്ല് പോലും മരവിപ്പിക്കുന്ന തണുപ്പ്, ഭക്ഷണത്തിന്റെയും കുടിവെള്ളത്തിന്റെയും വൈദ്യസഹായത്തിന്റെയും അഭാവം. മനുഷ്യർ മരിച്ചുവീഴുമ്പോഴും അധികാരികൾ പരസ്പരം പഴിചാരലുകളിൽ സമയം കളയുകയാണ്. കളയുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തിലും പൊളിയുന്നത് ജീവനാണ്.
അതിർത്തിയിൽ കുടുങ്ങിയ സിറിയൻ അഭയാർത്ഥി നിദാൽ ഇബ്രാഹിം, താനും മറ്റുള്ളവരും അനുഭവിച്ച കഷ്ടപ്പാടുകളെക്കുറിച്ച് അൽ ജസീറയുടെ സാറാ സിൻകുറോവയോട് സംസാരിച്ചു. അൽ ജസീറയോട് പറഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വന്തം വാക്കുകളിൽ…
ഞാൻ അലപ്പോയിൽ നിന്നുള്ള നിദാൽ ഇബ്രാഹിം, എനിക്ക് 37 വയസ്സ്, ഞാൻ മരിക്കുകയാണ്…
ഞാനും എന്റെ സുഹൃത്ത് മുഹമ്മദും അവന്റെ നാല് കുട്ടികളും മറ്റ് അഭയാർത്ഥികളോടൊപ്പം ബെലാറസ് അതിർത്തിയിൽ എത്തി. ഞങ്ങൾ യൂറോപ്പിൽ എത്തുമെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു, പക്ഷേ ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ വെള്ളമില്ലാതെ, ചതുപ്പുനിലങ്ങളിൽ നിന്ന് കുടിച്ച്, ഭക്ഷണമില്ലാതെ വനങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. പുറത്തെ താപനില -5 അല്ലെങ്കിൽ -7 ആണ്.
തുർക്കിയിൽ എന്റെ ഭാര്യയോടൊപ്പമായിരുന്നു ഞാൻ താമസിച്ചത്. ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് കുട്ടികൾ ഉള്ളതിനാൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്. അവർക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ അതിജീവിക്കണം. ഞാൻ അവരെ സ്നേഹിക്കുകയും അവരെ വളരെയധികം മിസ് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.
തണുപ്പും മഴയും കാരണം എനിക്ക് സാധാരണയായി ഉറങ്ങാൻ കഴിയാറില്ല. പക്ഷേ ഞാൻ ഉറങ്ങുമ്പോൾ, എന്റെ ഭാര്യയെയും മക്കളെയും കുറിച്ച് ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുന്നു, എങ്ങനെ സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലത്ത് ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാം. എന്റെ കുട്ടികൾ സ്കൂളിൽ പോകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുന്നു. എന്നാൽ, ഏത് നിമിഷവും ഞാൻ മരിക്കാം.
ഈ കാടുകളിൽ ഞങ്ങൾക്ക് പാർപ്പിടമില്ല. എന്റെ സുഹൃത്ത് മുഹമ്മദിന്റെ നാല് കുട്ടികളും ഞങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ട്. അവർ അനുഭവിക്കുന്ന അവസ്ഥ എനിക്ക് വിവരിക്കാൻ കഴിയില്ല. അവർക്ക് വിശക്കുന്നു. അവർക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഒന്നുകിൽ ആരെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് കരുണ കാണിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ മരിക്കും.
സിറിയയിലെ യുദ്ധത്തിന് മുമ്പ്, ഞാൻ ഒരു സ്കൂൾ അധ്യാപകനായും ഒരു പ്രൈമറി സ്കൂൾ പ്രിൻസിപ്പലായും ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ യുദ്ധത്തിൽ ബന്ധുക്കളിൽ ചിലരെ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ തുടർന്ന് ഞാനും ഭാര്യയും സിറിയ വിട്ടു. സിറിയയിലെ യുദ്ധം ഞങ്ങൾ സ്വപ്നം കണ്ടതെല്ലാം തകർത്തു.
എന്റെ ഭാര്യ നിയമം പഠിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ സാഹചര്യങ്ങൾ അവളെ സിറിയയിൽ പഠനം പൂർത്തിയാക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല. ഞങ്ങൾ വിവാഹിതരായി, മൂന്ന് കുട്ടികളും രണ്ട് പെൺകുട്ടികളും ഒരു ആൺകുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
സിറിയയിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്യാനായി ഞങ്ങൾ തുർക്കി അതിർത്തി കടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. 24 ദിവസം ഞങ്ങൾ അതിർത്തിയിൽ തങ്ങി. 2014 ഒക്ടോബർ 9-ന് ഞങ്ങൾ ഒടുവിൽ തുർക്കിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം തുർക്കിയിൽ വളരെക്കാലം താമസിച്ചു, പക്ഷേ അവർ എന്നെ ജോലിയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയതിനെത്തുടർന്ന് എന്റെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി മോശമായി.
സിറിയയിൽ ഉള്ള കാലത്ത് ഞാൻ കാർഷികവൃത്തിയിലായിരുന്നു. മഴയും മോശം കാലാവസ്ഥയും കാരണം എനിക്ക് കുറഞ്ഞ വേതനവും ശൈത്യകാലത്ത് ജോലിയും വളരെ കുറവായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഞാൻ ലിബിയയിലേക്കും ലിബിയയിൽ നിന്ന് കടൽ കടന്ന് യൂറോപ്പിലേക്കും പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു, പക്ഷേ ലിബിയയിൽ സായുധ സംഘങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനാൽ എനിക്ക് കടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അപ്പോൾ, യൂറോപ്പിലേക്കുള്ള പാത ബെലാറസിലൂടെ തുറക്കുമെന്ന് ഞാൻ കേട്ടു. ഞാൻ യൂറോപ്പിൽ എത്തുമെന്നും സുരക്ഷിതവും മാന്യവുമായ ജീവിതം നയിക്കാൻ പിന്നീട് എന്റെ ഭാര്യയും മക്കളും എന്നോടൊപ്പം ചേരുമെന്നും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു.
ഒരു ഓൺലൈൻ ഓഫീസിൽ നിന്ന് 800 ഡോളറിന് ബെലാറഷ്യൻ കമ്പനിയുമായി വിസയും വിമാന ടിക്കറ്റും വാങ്ങി. പോളണ്ടിലേക്ക് പോകാൻ എനിക്ക് 500 ഡോളർ കൂടി ചിലവാകും എന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഞാൻ കാറിൽ പോളിഷ് അതിർത്തിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ എന്റെ ദുരന്തം ആരംഭിച്ചു. ഒക്ടോബർ 5 നായിരുന്നു അത്.
അതിർത്തിയിൽ, ആളുകൾ വിശപ്പും ദാഹവും തണുപ്പും മൂലം മരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, പക്ഷേ എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാനപ്പോൾ മരണത്തിൽ നിന്ന് ഓടി രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു.
ഇപ്പോൾ, ഞങ്ങൾ സാധാരണയായി മരങ്ങൾക്കിടയിൽ നിലത്ത് ഉറങ്ങുന്നു, പക്ഷേ കാലാവസ്ഥ വളരെ തണുത്തതാണ്. ഞങ്ങൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല. ചിലപ്പോൾ ഞങ്ങൾ തീ കൊളുത്തി തണുപ്പിൽ നിന്ന് രക്ഷനേടാൻ ശ്രമിക്കും. എന്നാൽ ചിലപ്പോൾ മഴ കാരണം ഞങ്ങൾക്ക് തീ കായാൻ കഴിയാറില്ല.
പോളിഷ് അധികാരികളും ബെലാറസ് സൈന്യവും ഞങ്ങളെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തള്ളി കളിക്കുകയാണ്. പോളിഷ് അധികാരികൾ ഞങ്ങളുടെ സിം കാർഡുകൾ ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് എടുത്തുകളഞ്ഞു. ഇനി ഞങ്ങൾക്ക് ഇവിടെ നിന്ന് പോകാൻ ഒരിടവുമില്ല.
ഞങ്ങളുടെ കാലുകൾക്ക് പരിക്കേറ്റു, ഞങ്ങൾ വേദനിക്കുന്നു. ഞങ്ങൾക്ക് ഇനി ഒരിക്കലും വിശ്രമിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇന്ന്, വീണ്ടും, താപനില വളരെ കുറവായതിനാൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിയില്ല. എന്നാൽ ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ ഒരു ബാഗിൽ അല്പം റൊട്ടിയും പാലും കണ്ടെത്തി. ഞങ്ങൾ ദൈവത്തിന് നന്ദി പറയുന്നു.
യൂറോപ്പിന്റെ വാതിലുകളിൽ ഞങ്ങൾ തണുപ്പും പട്ടിണിയും മൂലം മരിക്കുമ്പോൾ അത് വളരെ സങ്കടകരമാണ്. എനിക്ക് മറ്റൊന്നും പറയാനില്ല, പക്ഷേ സിറിയൻ പ്രസിഡന്റ് ബാഷർ അൽ-അസാദ് നശിപ്പിക്കുന്ന എന്റെ രാജ്യത്തെ ഓർത്ത് എനിക്ക് സങ്കടമുണ്ട്.
ഇപ്പോൾ, എനിക്ക് എന്റെ മക്കളെക്കുറിച്ച് മാത്രമേ ചിന്തിക്കാനാവൂ, ഞാൻ എങ്ങനെ ജീവിക്കണം. ഞാൻ അവരോടും എന്റെ ഭാര്യയോടും വാട്സാപ്പിൽ സംസാരിക്കുന്നു; അവർക്കും എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു.
തുർക്കി വിടുമ്പോൾ വിട പറയണമായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ അവരെ അവസാനമായി കണ്ടതായിരിക്കാം. ദയവായി ജീവിക്കാൻ എന്നെ സഹായിക്കൂ. ദയവായി ആരെങ്കിലും ഞങ്ങളെ രക്ഷിക്കൂ.
Courtesy: Al Jazeera
