21-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ താളത്തില്‍ മുന്നേറിനില്‍ക്കുന്ന സമൂഹത്തിന്റെയും, അതിന്റെ അതിരുകളും സാധ്യതകളും പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍, നമ്മള്‍ ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യത്തിന്റെ മുന്നിലാണ്: ഇന്ന് വളരുന്ന തലമുറ എങ്ങോട്ട് പോകുന്നു? ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ക്ക് കിട്ടുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം, അവരുടേതായ കഴിവുകളും സ്വപ്നങ്ങളും വികസിപ്പിക്കാന്‍ സഹായകമാണോ? അതോ അത് ഒരു താളംതെറ്റിയ ഘടനയായി മാറിപ്പോയതോ? മാനവ ചരിത്രം ആഴത്തില്‍ നോക്കുമ്പോള്‍, ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും അതിന്റെ പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് – എന്നാല്‍ എല്ലായ്‌പ്പോഴും കാലം മാറ്റിയതുമില്ല, മാറ്റാന്‍ കഴിയാത്തതുമില്ലാത്ത ഒരു ഘടകം ഇന്ന് പ്രധാനമായിത്തീര്‍ന്നിട്ടുണ്ട്: വിദ്യാഭ്യാസം.
അത് വെറും അറിവിന്റെ സമാഹാരമല്ല, മറിച്ച്, ജീവിതം നയിക്കാന്‍ individuals-നെ ശേഷിയുള്ളവരാക്കി മാറ്റുന്ന ആത്മശക്തിയാണ്.
ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യ, പ്രത്യേകിച്ച് കേരളം പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങള്‍, സാക്ഷരതയുടെ തലത്തില്‍ വളരെയധികം പുരോഗതിയിലാണെങ്കിലും, അതിന്റെ ഗഹനത ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. കൂടുതല്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ആശയങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല, വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയവര്‍ക്കും തൊഴിലില്ലായ്മ ഉയരുന്നു, പഠനരീതികള്‍ക്കൊപ്പം സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥകളും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാം ചേര്‍ന്നാണ് തലമുറയുടെ ഉള്‍വേദനയും പ്രതിസന്ധിയും.
ഈ ലേഖനം, ഈ ആധുനികതയുടെ ചുറ്റുപാടില്‍ വളരുന്ന തലമുറ നേരിടുന്ന വിദ്യാഭ്യാസപരവും തൊഴില്‍പരവുമായ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍, അതിന്റെ അടിസ്ഥാനകാരണങ്ങള്‍, കണക്കുകള്‍, സോഷ്യല്‍ ഡൈനാമിക്‌സ് എന്നിവ പരിശോധിക്കുകയും, പരിഹാരവഴികളും, നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ്.
വിദ്യാഭ്യാസം: ഉണര്‍ത്തുന്നൊരു പ്രക്രിയ
മനുഷ്യരാശിയുടെ നിലനില്‍പ്പിനുള്ള അടിസ്ഥാനം ആഹാരം, വസ്ത്രം, പാര്‍പ്പിടം, വെള്ളം എന്നിവയാണെന്ന ആശയം വളരെയധികം കാലങ്ങളായി നാം പിന്തുടരുന്നു. എന്നാല്‍ ഇന്നത്തെ ആധുനിക ലോകത്തില്‍ അതിന്റെ മുന്‍തൂക്കം വഹിക്കുന്ന ഘടകമായി വിദ്യാഭ്യാസം മാറിയിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യനെ സാമൂഹികമായി, മാനസികമായി, സാമ്പത്തികമായി സ്വയം പര്യാപ്തനാക്കുന്നത് അതിന്റെ ശക്തിയാണ്. വിദ്യാഭ്യാസം കുട്ടികളില്‍ ആത്മവിശ്വാസം, ചിന്താശേഷി, ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം എന്നിവ വളര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാല്‍, ഇന്ന് നമുക്ക് കിട്ടുന്ന കണക്കുകള്‍ അതിനു എതിരായ അവസ്ഥകളാണ് മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്നത്. കണക്കുകള്‍ പറയുന്നത് – വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥയുടെ നേര്‍ബിംബങ്ങള്‍ 2023ലെ കേന്ദ്ര വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയത്തിന്റെ സര്‍വ്വേ കണക്കുകള്‍ പ്രകാരം കേരളത്തില്‍:
• 43% സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് പാഠപുസ്തകത്തിലെ ആശയങ്ങള്‍ ശരിയായി ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.
• 63% വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ഭിന്നസംഖ്യ, പൂര്‍ണ്ണസംഖ്യ പോലുള്ള അടിസ്ഥാന ഗണിതശാസ്ത്രത്തില്‍ പ്രാവിണ്യമില്ല.
• 99 വരെയുള്ള കണക്കുകള്‍ രേഖപ്പെടുത്താന്‍ കഴിവുള്ളത് വെറും 55% കുട്ടികള്‍ക്കാണ്.
സാക്ഷരതയും തൊഴില്‍വിഭവങ്ങളുമുള്ള ബാഹ്യചിത്രം
കോത്താരി കമ്മീഷന്റെ പ്രസ്താവന – ‘The destiny of a nation is shaped in her classroom’ – ഇനിയുള്ള വിദ്യാലയ ആവിഷ്‌കാരങ്ങള്‍ ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നു എന്നതിലേക്കാണ് വിരല്‍ചൂണ്ടുന്നത്. എന്നാല്‍, വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ഇന്ന് കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനം, ഭൗതികശാസ്ത്ര പ്രതിഭാസങ്ങള്‍, സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങള്‍ മുതലായ വിഷയങ്ങള്‍ അന്യമായിത്തീരുകയാണ്.എന്നാല്‍ അവരെ കൈത്താങ്ങാവുന്ന രീതിയിലുള്ള അധ്യാപനരീതികളിലേക്കും ചിന്തയെ ഉണര്‍ത്തുന്ന പഠനത്തിലേക്കുമുള്ള ശ്രമം കുറവാണ്.
ബിരുദമുണ്ട്, തൊഴിലില്ല – കാരണം?
NASSCOM 2023 റിപ്പോര്‍ട്ട് അനുസരിച്ച്:
• ഇന്ത്യയിലെ ബിരുദധാരികളില്‍ വെറും 47% പേര്‍ക്കാണ് തൊഴില്‍യോഗ്യത ഉള്ളത്.
പരിഹാരങ്ങള്‍: മാറ്റം സാദ്ധ്യമാണ്
? പാഠപദ്ധതി നവീകരണം
– ജീവിത അനുഭവങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്ത പഠനം
– പ്രോജക്ട് അധിഷ്ഠിത, പ്രവര്‍ത്തന അധിഷ്ഠിത പഠനം
– വൈകാരിക ബുദ്ധി, സംരംഭകത്വം
എന്നിവ ഉള്‍പ്പെടുത്തുക
? അധ്യാപക പരിശീലനം ശക്തമാക്കുക
– സമയോചിതമായ continual training
– Mentorship system
? Vocational Training & Career Guidance
– സ്‌കൂള്‍ തലത്തില്‍ തന്നെ കഴിവ് തിരിച്ചറിയല്‍
– Skill India, Digital India പദ്ധതികളുമായി സംയോജനം
? ഡിജിറ്റല്‍ & സാങ്കേതിക ആക്സസ്
– കോഡിംഗ്, റോബോട്ടിക്സ്, AI, ഡാറ്റ സാക്ഷരത
? Student Support Systems
-മാനസികാരോഗ്യ പിന്തുണ
– സഹപാഠികളുടെ പഠനം, പര്യവേക്ഷണത്തിലൂടെയുള്ള പഠനം
കേരളം, ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്ന സാക്ഷരതാ നിരക്കുള്ള സംസ്ഥാനമാണ് – 2021-ലെ ദേശീയ കണക്കു ശേഖരണ സ്ഥാപനമായ NSO (National Statistical Office) പ്രകാരം ഇത് 96.2% ആണ്. എന്നിരുന്നാലും, കുട്ടികളുടെ പഠനശേഷിയില്‍ വലിയ പിന്തിരിപ്പാണ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്. 2021-ലെ ദേശീയ വിജ്ഞാനശേഷി സര്‍വേ (National Achievement Survey – NAS) പ്രകാരം കേരളത്തിലെ കുട്ടികളില്‍ 43 ശതമാനം പേര്‍ക്ക് ക്ലാസ് പാഠങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അതിനൊപ്പം, 63 ശതമാനം പേര്‍ക്ക് ഭിന്നസംഖ്യയും പൂര്‍ണ്ണസംഖ്യയും പോലുള്ള അടിസ്ഥാന ഗണിതതത്വങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അതായത് 1 മുതല്‍ 99 വരെയുള്ള സംഖ്യകള്‍ പോലും മനസ്സിലാക്കുന്നവര്‍ 55 ശതമാനം മാത്രം. അതിന്റെ പിന്നില്‍ rote learning, അധ്യാപകമേഖലയിലെ പരിശീലനക്കുറവ്, പാഠ്യപദ്ധതിയുടെ ലളിതത്വവും നിലവാരക്കുറവുമാണ് കാരണങ്ങള്‍.
വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയിട്ടും തൊഴില്‍ ലഭിക്കാതെ പോകുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത് ഇതുമൂലമാണ് .. NASSCOM 2023-ലെ India Skills Report പ്രകാരം, ഇന്ത്യയില്‍ ബിരുദം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നവരില്‍ വെറും 47% പേര്‍ക്ക് മാത്രമാണ് തൊഴില്‍യോഗ്യത ഉള്ളത്. ഇതിനനുസരിച്ച്, തൊഴില്‍വിപണിയിലെ സ്ഥിതിയും അത്ര ആവേശജനകമല്ല. 2023-24 ലെ Periodic Labour Force Survey (PLFS) പ്രകാരം, ഇന്ത്യയില്‍ 15 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവരുടെ തൊഴില്‍രഹിതത്വ നിരക്ക് 6.5% ആണ്. സ്ത്രീകളില്‍ ഇത് 9% ആയി ഉയരുന്നു, പുരുഷന്മാരില്‍ ഇത് 5.6% മാത്രമാണ്. നഗര മേഖലയില്‍ സ്ത്രീകളില്‍ തൊഴില്‍രഹിതത്വം 13.3% എന്ന നിലയില്‍ ഉയര്‍ന്നിട്ടുണ്ട് .
ഇത്തരത്തില്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ദിശതെറ്റലുകളെ പരിഹരിക്കാന്‍ National Education Policy (NEP) 2020 ഒരു വലിയ ശ്രമമാണ് നടത്തികൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അടിസ്ഥാന സാക്ഷരതയും സംഖ്യാശാസ്ത്രം കൈവരിക്കാന്‍ ക്ലാസ് 3-നുള്ളില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ സജ്ജമാക്കുക, പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ നിന്നും തൊഴിലധിഷ്ഠിത വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കുക, ഹൈയര്‍ എഡ്യൂക്കേഷനില്‍ പലതരം പാഠ്യവിഷയങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് പഠിക്കാന്‍ അനുമതി നല്‍കുക എന്നിങ്ങനെയുള്ള മാറ്റങ്ങള്‍ NEP ഉദ്ദേശിക്കുന്നു. ഈ പൊളിസികള്‍ 21-ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ആവശ്യമായ കഴിവുകള്‍ – ക്രിയാത്മകത, സംവേദനശക്തി, സംരംഭകത്വം, പ്രയാസങ്ങളില്‍ നിന്നും പഠിക്കാനുള്ള മനോഭാവം തുടങ്ങിയവ വളര്‍ത്തുന്നതിന് സഹായകരമാകണം.
UNESCO-യുടെ Global Education Monitoring Report (2023) പ്രകാരം, ഇന്ത്യയ്ക്ക് ഏകദേശം 10 ലക്ഷം അധ്യാപകരുടെ കുറവാണ്. ഇതില്‍ ഭൂരിപക്ഷം ഗ്രാമീണ മേഖലയിലാണ്. അതിനൊപ്പം, തുടര്‍ച്ചയായ അധ്യാപക പരിശീലനത്തില്‍ ഇന്ത്യയില്‍ 30% -ല്‍ താഴെ അധ്യാപകരാണ് പങ്കെടുത്തിട്ടുള്ളത്. അതിനാല്‍ തന്നെ, ശാസ്ത്രീയവും ക്രിയാത്മകവുമായ അധ്യാപനരീതികള്‍ പ്രചോദിപ്പിക്കേണ്ടത് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് ആകുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ നമുക്ക് മുന്നിലുള്ള പരിഹാരവഴികള്‍ പലതരമുണ്ട്. പാഠപദ്ധതിയില്‍ 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ സോഫ്റ്റ് സ്‌കില്‍സ് , കോഡിങ് , കമ്മ്യൂണിക്കേഷന്‍ , എത്തിക്‌സ് , ഇമോഷണല്‍ ഇന്റലിജന്‍സ് തുടങ്ങിയവ ഉള്‍പ്പെടുത്തണം.
സ്‌കൂള്‍ തലത്തില്‍ തന്നെ തൊഴില്‍ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് അറിയിക്കുന്ന കരിയര്‍ കൗണ്‍സിലിങ് സംവിധാനം ആകസ്മികമല്ലാതെ സ്ഥിരതയുള്ളതാകണം. കമ്പനി-വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപന കൂട്ടുപങ്കാളിത്തം ശക്തമാക്കണം – Apprenticeship, Industry Mentoring, Job Shadowing പോലുള്ളവ അത്യാവശ്യമാണ്. ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിലെ സ്‌കൂളുകള്‍ക്ക് ഐസിടി ഉപകരണങ്ങളും സ്മാര്‍ട്ട് ക്ലാസ് സംവിധാനങ്ങളും ഉറപ്പാക്കണം.
നമുക്ക് പഠിപ്പിക്കേണ്ടത് പഠിക്കാന്‍ അതിയായ ആവേശമുള്ള തലമുറയെയാണ്. അവര്‍ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കട്ടെ, അവര്‍ അന്വേഷണം നടത്തട്ടെ, അവര്‍ പരാജയപ്പെടട്ടെ – കാരണം അതിന്റെ ഭാവിയിലുണ്ടാകുന്ന ആഴമാര്‍ന്ന വിജയം സമൂഹത്തിനും രാജ്യത്തിനും അപാരമായ നേട്ടങ്ങള്‍ ആകാം. Alvin Toffler ഉച്ചരിച്ചുതന്നെ: ‘The illiterate of the 21st century will not be those who cannot read and write, but those who cannot learn, unlearn, and relearn.’ അതിനാല്‍ തന്നെ, തലമുറയുടെ കയ്യിലേക്കുള്ള ഭാവിയെ സുരക്ഷിതമാക്കാന്‍ ഇന്ന് നമുക്ക് വേണ്ടത് – പ്രായോഗികവും ഉള്‍നോട്ടമുള്ളതുമായ വിദ്യാഭ്യാസ നയങ്ങള്‍ ആക്കുകയാണ്.
തയ്യാറാക്കിയത് കാവിയ പി.
(തിരുവനന്തപുരം യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളേജ്‌ എക്കണോമിക്‌സ് ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റിലെ റിസര്‍ച്ച് സ്‌കോളറാണ്)
CONTENT HIGH LIGHTS; Where is the rising generation?